Αναερόβια χώνευση (Anaerobic digestion) είναι μια σειρά από διεργασίες με τις οποίες κάποιοι μικροοργανισμοί αποσυνθέτουν βιοδιασπάσιμα υλικά απουσία οξυγόνου. Η διεργασία χρησιμοποιείται για βιομηχανικούς ή οικιακούς σκοπούς στη διαχείριση αποβλήτων και/ή στην παραγωγή καυσίμων.

Η αναερόβια χώνευση συμβαίνει φυσιολογικά σε κάποια εδάφη και σε ιζήματα λιμνών και ωκεάνιων λεκανών, όπου συνήθως αναφέρεται ως “αναερόβια δραστηριότητα (anaerobic activity)”. Η αναερόβια πέψη είναι μια πηγή του μεθανίου όπως ανακάλυψε ο Αλεσάντρο Βόλτα το 1776.

Ως μέρος ενός ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης αποβλήτων, η αναερόβια πέψη μειώνει την εκπομπή αερίων χωματερών στην ατμόσφαιρα. Τα αναερόβια συστήματα – αντιδραστήρες μπορούν επίσης να τροφοδοτηθούν με ενεργειακές καλλιέργειες, όπως καλαμπόκι, ελαιοκράμβη κ.α.

Η αναερόβια χώνευση χρησιμοποιείται πλατιά ως πηγή ανανεώσιμης μορφής ενέργειας. Η διεργασία παράγει βιοαέριο (biofuel), που αποτελείται από μεθάνιο & διοξείδιο του άνθρακα όπως και ίχνη άλλων ‘προσμείξεων’ αερίων. Το βιοαέριο μπορεί να χρησιμοποιηθεί άμεσα ως καύσιμο σε αεριοκινητήρες συνδυασμένης θερμικής και ηλεκτρικής ενέργειας. Το παραγόμενο πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά προϊόν της πέψης μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης ως λίπασμα.
Βιοαποικοδομήσιμα απόβλητα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΕΡΟΒΙΑΣ ΧΩΝΕΥΣΗΣ (μόνα τους ή σε συνδυασμό) αποτελούν:

1. τα εμπορικά απορρίμματα τροφίμων (απόβλητα εστίασης),
2. τα υπολείμματα από τη δασοκομία (φλοιοί δένδρων, ξυλώδη υπολείμματα),
3. τα γεωργικά απόβλητα (περιττώματα ζωϊκών μονάδων, υπολείμματα καλλιεργειών κ.α.)
   Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (Ε.Σ.Υ.), το 2014 η συνολική εκτιμώμενη ετήσια ποσότητα κτηνοτροφικών αποβλήτων (κοπριάς) ανερχόταν σε 11,529 εκατομμύρια τόνους. Βάση της Ευρωπαϊκής και Ελληνικής νομοθεσίας, για την αποτροπή της νιτρορύπανσης των υδάτων, απαγορεύεται η διάθεση της κοπριάς απευθείας στο έδαφος χωρίς την προηγούμενη επεξεργασία της με σκοπό την μείωση του ρυπαντικού φορτίου. Η χρήση των οποίων αποτελεί μία επιτυχημένη μέθοδο διαχείρισης οργανικών αποβλήτων.
4. τα απόβλητα της βιομηχανίας τροφίμων και ποτών (ζυθοποιεία, οινοποιεία, ελαιοτριβεία, φρούτα και λαχανικά, υπολείμματα σφαγείων κρεατοπαραγωγής, τυρόγαλο κ.α.) και φυσικά
5. η λυματολάσπη.